Jak nie zostałem geniuszem, czyli ząb za...

"Ząb zupa zębowa, dąb zupa dębowa" : w dzieciństwie powtarzaliśmy ten wierszyk z chłopakami bardzo często i zaśmiewaliśmy się do łez, kiedy po kilkukrotnej jego recytacji zamiast wyrazu "zupa" wychodziło nam Naprawdę Brzydkie Słowo. To było w tych dawnych, niewinnych czasach, kiedy "dupa" należała do Naprawdę Brzydkich Słów i sam dźwięk tego wyrazu wystarczył, żeby ten zakazany owoc zamieniał się w lekki rumieniec i czysty, radosny, trochę zawstydzony śmiech.

Przyplątał się do mnie ten wierszyk niespodziewanie: było spokojne sobotnie popołudnie ponad dziesięć lat temu. Wrzucałem akurat coś na ząb i równocześnie gryzłem się z myślą: "co Ty hauser, misiu czarzasto-pierzasty chcesz w ten weekend robić, albo przynajmniej w życiu? ".

Więc siedzę, krakowiaczek ci ja, na rzyci, zażeram florę, być może nawet z fauną - nie patrzyłem, czy nie było w jabłku robaczka, łykam se drinka i odpowiadam sobie na leninowskie pytanie "co robić"?

Znieruchomiałem i rozwarłem paszczę: ząb pulsował, a ja się zastanawiałem przez moment którą pięścią dać se w dziób za swoją głupotę że wcześniej na to nie wpadłem.

To se nalałem jeszcze jednego drinka i czekam.

Mija pół godziny i dalej czekam.

Godzina.Czekam dalej.

Mądrzeję w oczach i w szczęce, w czym pomagał mi wydajnie bolący coraz bardziej ząb mądrości i kolejny drink.

Już normalnie zaczynam listki wypuszczać, ukorzeniać się powoli i geniuszeć. Powoli, bo powoli, ale nic to, cierpliwie czekam dalej.

"Bacz byś nie zgłupiał od mądrości swojej hauser" - powtarzałem zębowi tak długo, aż on wreszcie odpowiedział:

"Ty, hauser, nie pij więcej, tylko geniuszej mi razdwa, gdyż jak nie to Cię boleć będę bardziej".

Tom się zdenerwował, co mi taki jakiś ząb, a choćby i mądrości imputował będzie i szantażował mnie emocjonalnie i w ogóle. Pstryknąłem go palcem, tymże palcem pogroziłem i mówię mu: "Ząb, kopiesz śmierci do dupy. A poza tym, to zamknij ryj, bo dostaniesz w zęby."

Ząb zaśmiał się tylko złośliwie, ale przymknął się na moment, co dało mi czas na wykonanie jeszcze jednego drinka.

Ząb lekko narąbany już chyba był, albo głuchy, po zapulsował, i zbeszczelniał:

" Wymiękasz hauser? Twardy bądź. Jak Roman Bratny. Jak chrabąszcz, jak gajowy. Daj mi wykiełkować do końca, a będziemy mieli wszyscy potąd. Wywiady będę i autografy. I fajnie będzie, no.".

"A weź mnie, Ty ząb, ugryź w kito" - pomyślałem, ale nic już do niego nie mówiłem, bo wiedziałem co zrobię.

Dopiłem drinka obecnego, zrobiłem następnego, podszedłem do szafki z przyborami z przyborami do szycia i haftowania. Haftowania nie miałem w planie, ale wziąłem agrafkę, szklankę i poszedłem z zębem do łazienki.

Ząb zdezorientowany przycichł na moment, ale już miał przerąbane.

W łazience usiadłem na podłodze, otwarłem paszczę.

Ząb musiał coś przeczuć, bo zaczął dziwnie szczękać ze strachu zębami i cienkim głosem piszczeć "hauser, co ty chcesz zrobić? się nie wygłupiaj, zostaw mnie w spokoju, jestem za młody żeby umierać, co ty beze mnie zrobisz, głupi będziesz całkiem, razem ze mną zginie ta resztka mądrości, którą jakimś cudem jeszcze masz!"

Odpowiedziałem mu jak w Nowym Testamencie, ale trochę już niewyraźnie (trudno o artykulację i dobrą dykcję z agrafką w paszczy: " A widziałeś ptaszęta polne? Nie sieją, nie orzą, a żyją dobrze i spokojnie..."

"No i co z tego?" - zapytał ząb.

"Ano, kurde , to, że ptaki, ty głupolu nie mają zębów. A jak one nie mają i nie sieją i nie orzą i żyją, to ja też mogę" - powiedziałem stanowczo i za pomocą agrafki wyrwałem chwasta.

Coś tam jeszcze krzyczał, że mądrość to wolność, że nie dam sobie rady bez niego, że zgłupieję ze szczętem i jeszcze jakieś tam inne, ale kto by go tam słuchał zęba, choćby nawet i mądrości największej.

A duży był skubaniec, zakorzenił się tak gruntownie, że aż się spociłem a agrafka mi się wygięła.

Uzupełniłem płyny w organiźmie. "No i kto jest górą?" - zapytałem - "Kto od miecza wojuje, ten od agrafki ginie. Oko za oko, ząb za ząb. Chciałeś mnie w kanał wpuścić i sam w kanalizacji skończysz. Kto pod kim dziury kopie, ten sam zostaje dziurą."

A kiedy już wytarłem ślady krwi w łazience, umyłem twarz i poszedłem do pokoju się zdezynfekować.

Wyszczerzyłem do siebie zęby i zanim zasnąłem powtórzyłem sobie za Dobrym Wojakiem Szwejkiem: "Nie wszyscy moga byc mądrzy Panie Oberleutlant. Gdyby wszyscy byli mądrzy, na świecie byłoby tyle mądrości, że co drugi człowiek zgłupiałby od tego.."

I tak, o mało ząb nie zostałem geniuszem.

Mówią, że głupota nie boli. Mają rację. Tylko ni w ząb nie potrafię zrozumieć, dlaczego następnego dnia strasznie bolała mnie głowa.

Ząb zupa zębowa, dąb zupa dębowa.